Obraz pod tytułem „Dziewczynka gasząca świecę” został namalowany przez Stanisława Wyspiańskiego. Był on znakomitym polski malarzem, który tworzył na przełomie XIX i XX wieku. Na jego dziełach bardzo często można było odnaleźć wizerunki dzieci.
Na obrazie widzimy kilku lub kilkunastoletnią dziewczynkę. Została ona przedstawiona w chwili, kiedy gasiła palącą się świecę za pośrednictwem metalowego przyrządu. Nazywano go kapturkiem.
Dolną część pierwszego planu zajmuje niewielki fragment stołu. Na nim znajduje się właśnie biała świeca w małym lichtarzyku. Nie widać już płomienia świecy, ponieważ skrył się on pod kapturkiem do gaszenia świec. Za stołem stoi dziewczynka. W zasadzie to zajmuje swoją postacią większą część całego dzieła. Ubrana jest w suknię w ciemnoszarym kolorze. Wydaje się ona być zbyt poważna jak na jej młody wiek. Całość ubioru dziewczynki ożywia czerwona kokarda, którą ma przypiętą pod szyją. Twarz dziecka jest jasna i pociągła. Jej usta są ciemnoróżowe i bardzo wyraziste, co dodatkowo przyciąga wzrok do twarzy dziewczynki. Jej rude włosy są zaczesane gładko do góry, w jej uszach widzimy wiszące kolczyki. Wzrok ma opuszczony i skupiony na gaszonej świecy, przez co wydaje się jeszcze bardziej tajemnicza.