Józef Chełmoński

Aby obejrzeć namalowane przez nas kopie obrazów Józefa Chełmońskiego kliknij tutaj: ‘Józef Chełmoński’.

Z pewnością nikomu nie trzeba tłumaczyć kim był Józef Marian Chełmoński. O jednym z najwybitniejszych polskich malarzy reprezentujących dobę realizmu zwykło mówić się, że „zaklął w swoim malarstwie tajemnicę polskości i jest w tym coś z magii, jest zaklęcie, jest urok rzucony przez prawdziwego myśliwca na wielkich łowach natury”. Te słowa możemy wyczytać w pismach poświęconych Chełmońskiemu autorstwa Macieja Masłowskiego. 

Działał zarówno w Polsce jak i w Monachium czy Paryżu. W dziejach historii sztuki zapisał się jako główny reprezentant realizmu. Urodził się w 1849 roku w położonych koło Łowicza Boczkach. Jego serce zabiło po raz ostatni z Kuklówce pod Grodziskiem Mazowieckim. W latach 1867 do 1871 był uczniem warszawskiej Klasy Rysunkowej oraz pobierał nauki u Wojciecha Gersona. Od 1872 roku rozwojem talenty Chełmońskiego zajmowała się Akademia Sztuk Pięknych w Monachium. To właśnie w tym okresie poznał Stanisława Witkiewicza, Józefa Brandta, Maskymiliana Gierymskiego i Adama Chmielowskiego. W środowisku polskich monachijczyków lubił wzbudzać sensację swoim ubiorem. Z upodobaniem zestawiał czerwone rajtuzy utożsamiane z rosyjską konnicą z ułańską kurtką koloru granatowego i konduktorską czapkę. Już w tamtych czasach wystawiał swoje prace wraz z innymi członkami Kunstvereinu. Dwa lata po przyjeździe do Monachium, Chełmoński wyruszył na Ukrainę skąd później wrócił do Warszawy. Wraz z Witkiewiczem i Chmielowskim wynajmowali pracownię w Hotelu Europejskim gdzie powstało wiele słynnych dzieł Chełmońskiego. Kilkukrotnie podróżował na Podole, Wołyń, Ukrainę, Pińszczyznę oraz Litwę. Wyjazdy te miały silny wpływ na jego późniejszą twórczość. 

Jego realistyczny pogląd na świat nie spotkał się jednak ze zbytnim entuzjazmem.  W 1875 roku z niesmakiem pozostawionym po ostrej krytyce jego twórczości, wyjechał do Paryża, gdzie podbił serca publiczności swoimi obrazami „Trójek” i „Czwórek”. Malarstwo ukazujące życie tradycyjnej polskiej wsi i końskich zaprzęgów stały się najchętniej kupowanymi obrazami Chełmońskiego. Największy jednak sukces finansowy zyskał dzięki kontraktowi z paryskim marszandem A. Goupilem. Współpracował również z paryskim Le Monde Illustre. Już w 1887 roku zatęsknił za krajem i wrócił do Warszawy skąd po dwóch latach wyjechał by osiedlić się w Kuklówce. W Polsce swoje prace wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Salonie Aleksandra Krywulta w Warszawie. Józef Chełmoński eksponował swoje obrazy na indywidualnych pokazach w Chicago, Wiedniu, Dusseldorfie, Warszawie, Krakowie i Lwowe. 

Jego twórczość była kilkukrotnie nagradzana między innymi nagrodą Grand Prix w Paryżu w 1889 roku czy złotym medalem w Monachium w roku 1894. Do najważniejszych i najbardziej znanych dzieł Józefa Chełmońskiego należą między innymi: „Żurawie”, „Czwórka”, „Babie lato”, „Orka”, „Bociany” i „Krzyż w zadymce”.

Aby obejrzeć namalowane przez nas kopie obrazów Józefa Chełmońskiego kliknij tutaj: ‘Józef Chełmoński’.